Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

STEVE SWELL’S SLAMMIN’ THE INFINITE

H jazz στην Πολωνία παραμένει πάντα ζωντανή, γεγονός που αποδεικνύεται (και) από τον τρόπο που λειτουργούν… διεθνείς ετικέτες τύπου Not Two Records (www.nottwo.com). Η πολωνική εταιρία δεν καταγράφει μόνον, ή κάποιες έστω, από τις τοπικές ιδιαιτερότητες, αλλά ταυτοχρόνως δίνει βήμα και σε… πάσης φύσεως μουσικούς, οι οποίοι επιθυμούν να προβάλλουν με το έργο τους το ασύνηθες και το αυθόρμητο. Εκεί, ανάμεσα στον Ken Vandemark, την Satoko Fujii, τον Peter Brotzmann, τον Matthew Shipp, τον Ivo Perelman και άλλους διαφόρους φιγουράρει το όνομα του αμερικανού τρομπονίστα Steve Swell. Το τέταρτο(;) άλμπουμ του με τους Slammin’ the Infinite, που έχει τίτλο “5000 Poems” [MW 827-2, 2009], έρχεται, λοιπόν, για να υπογραμμίσει τη σημαντικότητα αυτής της ομάδας (Steve Swell τρομπόνι, συνθέσεις, Sabir Mateen σαξόφωνα, κλαρινέτο, φλάουτο, John Blum πιάνο, Matthew Heyner μπάσο, Klaus Kugel ντραμς), η οποία επιχειρεί να ανατάξει τις κλασικές «ελεύθερες» συνταγές, προσαρμόζοντάς τες στις σύγχρονες τζαζικές ανάγκες.Στο εισαγωγικό “Not their kind” τα ρυθμικά και μελωδικά μοτίβο επιβάλλονται, θα έλεγα, από την «ελεύθερη φόρμα» και μορφοποιούνται μέσω του… πυρωμένου αυτοσχεδιασμού. Στο “Sketch #1” προκαθορίζεται ένα τυπικό bebop pattern επί του οποίου ενορχηστρώνεται η, συν τω χρόνω, ανατροπή του, την ώρα που στο 12λεπτο “Where are The Heartfelt?” το swinging και το grooving εμφανίζονται κυρίαρχα. Στο 14λεπτο “My myth of perfection” έχουμε μία κάπως «σκοτεινή» σύνθεση, η οποία εξελίσσεται γενικώς με ήπιο τρόπο, εξαιρουμένων των soli των Swell και Mateen, που ανεβάζουν στροφές, μετά τη μέση του κομματιού. Απεναντίας, το 16λεπτο “The only way… out” είναι ένα δυναμικό track, ενταγμένο σε κλασικά free πλαίσια, με τους μουσικούς να συναγωνίζονται σε φαντασία και τεχνική («πρώτο» το σόλο του Mateen και εξαιρετική η «σύνδεση» του Blum, πριν παραλάβει ο Swell). Τέλος, το 14λεπτο “The darkness afoot”, αν και εκκινεί από μία πιασάρικη μπασογραμμή… ελέγχεται ως προς τις funky και, κυρίως, τις only-percussive καταστάσεις. Εξαιρετικό, περιπετειώδες άλμπουμ ενός μουσικού με ιστορία.
Δείτε τη συνέντευξή τού Steve Swell στον Βαγγέλη Αραγιάννη, που δημοσιεύτηκε τον προηγούμενο Ιούλιο στο Jazz & Tζαζ (http://is.gd/f4eL6).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου