Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ERDEM HELVACIOGLU & PER BOYSEN

Δεν είναι δύσκολο να χαρακτηρίσεις το έργο του τούρκου κιθαριστή (χειρίζεται, επίσης, διάφορα μπιμπλίκια) Herdem Helvacioglu και του σουηδού σαξοφωνίστα-φλαουτίστα (επίσης χειρίζεται διάφορα μπιμπλίκια) Per Boysen. Στο 58λεπτο “Sub City 2064” [Private Pressing, 2010] αναφέρομαι, ένα ηλεκτρονικό εν γένει άλμπουμ, με τις όποιες ενδεχόμενες παραλλαγές και διακλαδώσεις του.Η space αισθητική, το πρώτο που λέω, είναι πανταχού παρούσα στο CD, είτε μιλάμε για τα soli των σαξοφώνων (άκου Gato Barbieri), είτε για τα κιθαριστικά (άκου Pink Floyd)· αμφότερα σαφέστατα (τα soli) σε κομμάτια όπως το “Legends of lost land”. Παρά ταύτα το συνολικό άκουσμα δεν θα το χαρακτήριζα pop (με την ευρεία έννοια), ούτε ακριβώς avant. Κι αυτό είναι το δύσκολο, στην προσπάθεια που καταβάλουν οι Helvacioglu και Boysen. Να υπερβούν, δηλαδή, μανιέρες και συνταγές, προσφέροντας ένα ακρόαμα απολύτως καταληπτό και από τα δύο συμβαλλόμενα (pop-avant) μέρη. Kraut, psych, electro, electro-acoustic και μάλιστα με dub, metal, jazz και improv αναφορές; Μοιάζει «σαλάτα». «Σούπα», φαινομενικώς. Και όμως δεν πρόκειται για ένα έργο ερμητικό και αυτάρεσκο, και επ’ ουδενί αδιάφορο. Απεναντίας, είναι μία από τις όχι και τόσο… καθημερινές απόπειρες δύο καλλιτεχνών, να μεταχειριστούν γνωστές και καταξιωμένες φόρμες, με μιαν αίσθηση «πρώτης φοράς». Αυτή, ίσως, να είναι και η φουτούρα της Sub City (του... 2064). Η πιθανότητα, δηλαδή, πως η επικοινωνία ανάμεσα στο πείραμα και την εκλαΐκευσή του θα έχει αποκατασταθεί, χωρίς ενδιάμεσες εκπτώσεις.
Επαφή: www.myspace.com/erdemhelvacioglu, www.perboysen.com
Εδώ, κάτι από τον Erdem. Δεν είναι από το “Sub City 2064”, αλλά είναι στο ίδιο κλίμα και δε μας χαλάει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου