Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

LOUDEST WHISPER τα παιδιά του Ληρ

Από σπόντα έμαθα πριν από 15-16 χρόνια τους Loudest Whisper, ένα από τα καλύτερα folk-rock γκρουπ της Ιρλανδίας. Ήταν μία… νόμιμη συλλογή με τραγούδια τους, σε κασέτα παρακαλώ, που μου είχε χαρίσει μια φίλη και την οποίαν (κασέτα) δώριζε στους επισκέπτες της η Clonakilty Blackpudding Co., παμπάλαιη εταιρία από το Cork που παρήγαγε black pudding (μοιάζει με... λουκάνικο, δεν ξέρω τι γεύση έχει). Οι Loudest Whisper, υποτίθεται, πως ταίριαζαν, αν όχι με το να τρως... αιμάτινη πουτίγκα, τουλάχιστον με το ιρλανδικόν του πράγματος. Από ’κείνη την κασέτα τα “Lir’s lament”, “Cold winds blow” και κάποια ακόμη μού άρεσαν ιδιαιτέρως· κομμάτια ενός αγνώστου προς εμένα γκρουπ (τότε τουλάχιστον), που μου θύμιζαν όμως γνωστά ακούσματα. Όταν λίγο καιρό αργότερα, και για άσχετο λόγο, ενδιαφέρθηκα να βρω κάποιους δίσκους των Ιρλανδών έπεσα σε βράχο. Ήταν σχεδόν όλοι σπάνιοι, με σπανιότερον όλων το “The Children of Lir” στην ιρλανδική Polydor [2904 006] από το 1975 – πριν από ενάμιση χρόνο «έκλεισε» στο eBay στα 733 ευρώ! – το highlight του συγκροτήματος. (Ευτυχώς, όμως, γι’ αυτό το άλμπουμ, προνόησε η Sunbeam το 2006, όταν το επανεξέδωσε σε πολύ ωραίο gatefold βινύλιο). Τα «Παιδιά του Λιρ» – ναι, πρόκειται για τον “King Lear” του Shakespeare – είναι ένας από τους πιο διαδεδομένους μύθους της Ιρλανδίας. Το concept αφορά στην ιστορία της Fionnuala και των αδελφών της Aodh, Fiachra και Conn. Όταν η Aiobh, μητέρα των παιδιών, πέθανε, ο Bodb (πεθερός του Lear), για να κρατήσει τον πατέρα στα ίσα και να τον... βοηθήσει στην ανατροφή των παιδιών, έστειλε την άλλη κόρη του Aιfe για να τον παντρευτεί. Η Aιfe, ως κλασική κακή μητριά, αφού δεν μπόρεσε να εξοντώσει τα παιδιά τα... μετέτρεψε σε κύκνους. Όταν ο πατέρας της Bodb το έμαθε, καταράστηκε την ίδιαν ώστε να γίνει αερικό... Μ’ αυτά πάνω-κάτω καταπιάνεται το “The Children of Lir” (οι τίτλοι των τραγουδιών είναι ενδεικτικοί: “Lir’s lament”, “Wedding song”, “Children’s song”, “Children of the dawn”, “Farewell song”, “Sad children”...), παρέχοντας την ευκαιρία στους Loudest Whisper να δέσουν ένα έργο, με όμορφα τραγούδια και ωραία folk-rock μέρη.

4 σχόλια:

  1. Το 1997 στα 16 μου άκουγα μια εκπομπή σε σταθμό τις Θεσσαλονίκης και εκεί πρωτοάκουσα για το "Ραντεβού στο κύτταρο". Ψήθηκα ακόμα παραπάνω οταν έμαθα οτι έχει και ένθετο με έγχρωμα εξώφυλλα. Πήγα λοιπον στην έκθεση βιβλίου και το αγόρασα. Απο τότε το έχω διάβασει ή έχω ανατρέξει σ'άυτό για πληροφορίες αμέτρητες φορές. Τώρα τελευταία ανακάλυψα και το "Δισκορυχείον". Και μαζί με κάποια άρθρα σου που διάβασα παλιότερα στο "Jazz & Τζαζ" διαπίστωσα οτι είσαι πολύ καλός σ'αυτό που κάνεις. Το μόνο που μένει είναι να σε ρωτήσω τι γίνεται με το δεύτερο μέρος του "Ραντεβού στο κύτταρο"
    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παλιές ιστορίες. Είχα ξεκινήσει να το γράφω το δεύτερο μέρος. Έγραψα κανα-δυο χρονιές, αλλά το παράτησα. Βαρέθηκα. Σήμερα - αν εύρισκα χρόνο να το συνεχίσω - θα το έκανα κάπως αλλιώς. Αν και το πιο πιθανόν είναι να έκανα κάτι άλλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γεια!
    υπαρχει κ ενα 6 disc boxset των Loudest Whisper απο την Sunbeam Records limited στα 1000 κομματια (2008).
    να σαι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σου artmaniac...
    Ναι το ξέρω. Το αγόρασε ένας φίλος μου. Με αυτό καθαρίζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή